Dzisiaj rano w kapciach jeszcze


bladym świtem dzisiaj wstałam
było to naprawdę wcześnie
słonko wolno otwierało oczka
przeciągało się na chmurce jeszcze

piłam kawę na tarasie
mocną z mlekiem na zbudzenie
wtedy słonko już wesołe
wysyłało swe promienie

widok miałam wprost ten z raju
gdzie drzew pełno i zieleni
w listki wietrzyk lekko dmuchał
każdy z nich się w słonku mienił

nagle spokój mój zmąciły
ptaki które nadleciały
i w najlepsze to co moje
ukraść mi bezczelnie chciały

mówie Wam jak ja ruszyłam
naprzód pędem w kapciach jeszcze
ratowałam rwetes robiąc
ukochane me czereście





Nie chcę miłości

nie chcę miłości stabilnej
co każdego wieczoru
ubiera ciepłe kapcie
co chroni się bezpiecznie
pod miękką kołdrę prostoty

chcę miłości gorącej jak płomień
co przez wiatr rozniecony bucha
i porywu chcę co drzewo łamie
wśród deszczu ulewnego
gwałtownie orzeźwia skórę

chcę słów lubieżnych
dotyku najbardziej zawstydzającego
co wypieki na mą twarz przywoła
i blask do zamkniętych oczu

chcę myśli nieograniczonych
przyzwoitości gruba linią
marzeń chcę nienazwanych
i słodkich tajemnic natłoku
w nieprzeniknionej ciemności

ale nie chcę też krzyku
co płoszy blasku chwile
wszystko zamknąć szeptem
najbardziej nonszalanckim pragnę

chcę braku słów nagłego
gdy nic nie zostanie powiedziane
braku słów spontanicznego
potrzebnego jak powietrze

a gdy spokój ciała przypłynie
niechaj szaleństwem zmysłów będzie
a gdy milczenie zapuka
niechaj będzie szaleństwem odczuwania