Gdy się rodzisz, słyszysz zachętę - idź w życie -

więc dążysz naprzód, robiąc po drodze odkrycie,

wielu barw jego, wielu wspaniałości,

nie brak Ci powodów promiennej radości.

 

Zaczynasz poznawać: słodycz, gorycz, kwasy,

odróżniasz najbliższych z otoczenia masy,

wszystko wokół piękne, świat byłby wspaniały -

mankament jest jeden - jesteś wciąż za mały.

 

Rośniesz więc, by sięgnąć dorosłego życia,

a droga, choć nieraz trudna do przebycia,

jest pokonywana, gdyż nie brak Ci wiary,

że wszystko pokonasz nim zostaniesz stary.

 

Wreszcie już dorosłeś i dojrzałeś w pełni,

szukasz więc partnera co życie wypełni,

pragniesz po swym życiu pozostawiać ślady,

wchodzisz z otoczeniem w przeróżne układy.

Drogi Twego życia czasami są kręte,

a bywa że czasem z pod prawa wyjęte,

jeżeli nie zbłądzisz na jakieś bezdroża,

masz szansę dopłynąć do swojego morza.

 

W czasie kiedy z życiem prowadzisz zmagania,

ono wciąż przed Tobą swe barwy odsłania,

na to co spotykasz czasami się krzywisz,

innym razem cieszysz, albo się też dziwisz.

 

Nim się spostrzec zdołasz, to się okazuje,

że to co posiadasz powoli się psuje,

psuje Ci się zdrowie, energia wygasa,

a Ty tak się toczysz jak stara kolasa.

 

Przestajesz się spieszyć, nie pilno Ci końca,

szukasz wśród swych bliskich czy jest Twój obrońca,

chciałbyś jak najdłużej pozostać w podróży,

choć już nic dobrego ta podróż nie wróży.

Wreszcie osiągnąłeś kres żywota swego,

na Twoje zaś miejsce ciągną następnego,

mówiąc mu idź w życie - jest ono wspaniałe,

Ty tego nie słyszysz poprzez ziemi zwałę.

Piękne jest życie – racz zauważyć,

możesz się cieszyć, martwić, pomarzyć,

możesz oglądać – co cię oplata,

lub w telewizji – na końcu świata.

Jak jest ci zimno – słońce ogrzeje,

jak za gorąco – wiatr cię owieje,

jeśli masz chatę – schroni przed deszczem,

jeśli rodzinę – znajdziesz coś jeszcze.

By milej było – ptak ci zaśpiewa,

a jak się wsłuchasz – zaszumią drzewa,

gdy kochasz ludzi, lubisz przyrodę –

kwiat ci pokaże swoją urodę.

Piękne są lasy, góry i rzeki,

smaczne u mamy słodkie wypieki,

miła rozmowa w przyjaciół gronie,

gdy im nie mówisz, że są gamonie.

Piękne jest życie gdy go nie psujesz,

nadmiaru szczęścia nie oczekujesz,

bierzesz je takim, jakie się zdarza,

cenisz wartości i je pomnażasz.

ODEJDĘ W ZAŚWIATY

 Odejdę w zaświaty – lecz – czy dobrowolnie?

bo choć na starość, życie biegnie mozolnie,

żyć się chce jeszcze, choćby wspomnieniami

z lat młodych i pięknych, wspieranych figlami.

Odejdę, bo pewnie mnie tam już wołają,

może fanfary gdzieś już dla mnie grają,

choć ja ich nie słyszę, słyszy moja dusza

i do przejścia w zaświaty moją duszę zmusza.

Ci co zostajecie i się tym martwicie,

weźcie pod uwagę – że takie jest życie –

i każdy dziś młody, gdy życia usączy,

kiedyś, chcąc nie chcąc, też do mnie dołączy.

Jeśli mi pozwolą moi aniołowie,

to gdzieś tam z zaświatów może Was pozdrowię,

jeśli nie przeszkodzą mi w tym jakieś biesy,

przekażę z zaświatów do Was SMS-y. 




 

NASZE ŻYCIE

Czym jest nasze życie? kto na to odpowie?

wiemy, że w nim ważne jest szczęście i zdrowie

lecz czego pragniemy i dokąd dążymy,

wokół jakich celów bez przerwy krążymy?

 

W dzieciństwie dorosnąć byśmy szybko chcieli,

myślimy - od szczęścia - wiek tylko nas dzieli,

a kiedy wejdziemy już w dorosłe życie,

w dzieciństwo powrócić byśmy chcieli skrycie.

 

Idąc poprzez życie szukamy miłości,

gonimy za wiedzą - nie chcemy być prości -

wiele swego czasu oddajemy pracy,

aby w naszym bycie nie brakło kołaczy.

 

Często zdobywamy to o co walczymy,

lecz czasami tylko głowę rozwalimy,

mijamy się z celem, zaczynamy krążyć,

by za karawaną do oazy zdążyć.

 

Częstokroć niepomni kroczącego czasu,

wchodzimy w wiek starczy, jak w gęstwinę lasu,

z którego odwrotu nikt nie zna dziś drogi,

więc krąży aż wyjdzie poza życia progi. 

ŻYCIE

Życie - to rozmaitość dóbr i wiedzy,

w którym jest: miłość, praca, dom, koledzy,

także historie przodków i potomni,

bogactwo, umiar, bieda i bezdomni.

         Życie to wielka radość, powodzenie,

          a także smutek, troska i cierpienie,

          oczekiwania, plany i nadzieje,

          zbieranie tego, co wcześniej się sieje.

Dodajmy mrówki, słonie i wielbłądy,

lasy, jeziora, oceanów prądy,

wszystko, co ziemię i nasz świat porusza,

no i do tego jeszcze nasza dusza.

GDYBANIE

Ponieważ wszystko jest względne,

bo takie są życia tryby,

dlatego lubimy oględne

słowo o brzmieniu - gdyby.

Gdybać należy dowoli,

jeśli słuchaczy znajdziemy,

no i fantazja pozwoli,

zawsze coś wygdybiemy.

Na przykład: gdybym mógł zostać

rycerzem, co by nie pękał,

to łby zakute bym walił,

choćby zakuty łeb stękał.

Gdybym natomiast miał władzę,

taką jak mają królowie,

to wszystko w czym nie poradzę,

miałbym na pewno nie w głowie.

A jeśli byłbym bogaty,

jak wielkich bogaczy zgraja,

kupiłbym księżyc na raty,

a potem bym sprzedał za jaja.

Jesteśmy odpowiedzialni za siebie

Gdy niechęć do nauki,

z niechęcią do pracy się splata,

to za swój los obwiń siebie,

zamiast obwiniać pół świata.